Aantekeningen bij de Bijbel: Deuteronomium 25:3

Bijbelvers
Context
Vertalingen

Deuteronomium 25:3

Vertaling Bijbel, Kanttekeningen SV, [], Met veertig [slagen] zal hij hem [9]doen slaan, [10]hij zal er niet toedoen; opdat niet misschien, zo hij voortvoere hem daarboven met meer slagen te doen slaan, [11]uw broeder dan voor uw ogen [12]verachtelijk gehouden worde.
9. Dat is, mogen doen slaan.
10. Hieruit is de gewoonte gekomen, dat men niet meer dan negen en
dertig slagen heeft gegeven, om immers niet te veel te doen. Zie
2 Kor.11:24; hoewel veel Joden de negen en dertig slagen uit dezen
tekst zoeken te bewijzen, verkerende dien naar hun gewoonte.
11. Die, gelijk gij, van den zade Abrahams is.
12. Dat is, van den rechter en anderen minder geacht worde, gelijk
de wet der liefde vereist en onder Gods volk betaamt, en de
misdadige door onmatig slaan voor de ogen zijner broeders niet
ijslijk en mismaakt worde, of ook in gevaar des levens kome.
Keil & Delitzsch, Commentary on the Old Testament, [], Deut 25:3 "Forty shall ye beat him, and not add," i.e., at most forty stripes, and not more. The strokes were administered with a stick upon the back (Pro 10:13; Pro 19:29; Pro 26:3, etc.). This was the Egyptian mode of whipping, as we may see depicted upon the monuments, when the culprits lie flat upon the ground, and being held fast by the hands and feet, receive their strokes in the presence of the judge (vid., Wilkinson, ii. p. 11, and Rosellini, ii. 3, p. 274, 78). The number forty was not to be exceeded, because a larger number of strokes with a stick would not only endanger health and life, but disgrace the man: "that thy brother do not become contemptible in thine eyes." If he had deserved a severer punishment, he was to be executed. In Turkey the punishments inflicted are much more severe, viz., from fifty to a hundred lashes with a whip; and they are at the same time inhuman (see v. Tornauw, Moslem. Recht, p. 234). The number, forty, was probably chosen with reference to its symbolical significance, which it had derived from Gen_7:12 onwards, as the full measure of judgment. The Rabbins fixed the number at forty save one (vid., 2Co_11:24), from a scrupulous fear of transgressing the letter of the law, in case a mistake should be made in the counting; yet they felt no conscientious scruples about using a whip of twisted thongs instead of a stick (vid., tract. Macc. iii. 12; Buxtorf, Synag. Jud. pp. 522-3; and Lundius, Jüd. Heiligth. p. 472).